Rachela urodziła się 2 sierpnia w 1897 roku w Będzinie. W latach 20. XX w., studiowała stomatologię w Warszawie i otrzymała dyplom dentysty.

W 1935 roku wyszła za mąż za znakomitego, będzińskiego artystę Samuela Cyglera. Po powrocie z podróży poślubnej państwo młodzi zamieszkali na ul. Kołłątaja 37, gdzie znajdował się gabinet lekarski dentystyczny i pracownia artystyczna. Samuel swojej żonie i jej pracy poświęcił słynny cykl grafik pt. „U dentysty”, które obecnie znajdują się w Muzeum Narodowym w Warszawie i w Muzeum Zagłębia.

Cygler udzielał się w pracach licznych stowarzyszeń, organizacji malarzy i rzeźbiarzy polskich oraz żydowskich, z czym się wiązały liczne wyjazdy. Cały ciężar wychowania córki Tamary i utrzymania domu spadał na Rachelę, która dzięki dobrym opiniom nie narzekała na brak klientów. Pokornie i z cierpliwością - jak przystało na kobietę o imieniu Rachela – stała u boku swego męża. Niestety szczęście rodzinne legło całkowicie w gruzach kiedy rodzina Cyglerów trafiła do będzińskiego getta. Można przypuszczać, że małżonkowie wcześniej zdawali sobie sprawę, że okrucieństwo wojny ich nie ominie, dlatego Rachela w zębie małżonka umieściła plombę, a pod nią truciznę. Z będzińskiego getta córkę Cyglerów wydostała Genowefa Pająk, natomiast Rachela trafiła do Auschwitz-Birkenau (KL), gdzie w 1943 roku zginęła. Mąż Racheli odebrał sobie życie uaktywniając truciznę z plomby w obozie Mauthausen Gusen (KL).

Rachela Cygler, lata 20. XX w., ze zbiorów Muzeum Zagłębia w Będzinie.

Samuel i Rachela Cygler w podróży poślubnej w Wenecji, 1935 r., ze zbiorów Muzeum Zagłębia w Będzinie.