Po zajęciu Będzina przez wojska III Rzeszy, rozpoczęły się prześladowania Żydów. Jeszcze we wrześniu 1939 r. spalono synagogę i okoliczne zabudowania.

W maju 1942 r. Niemcy rozpoczęli tworzenie getta na terenie miasta. Przesiedlano tam zarówno Żydów będzińskich, jak i z okolicznych miejscowości, a nawet z Protektoratu Czech i Moraw. Składało się ono z dwóch części: „duże getto” znajdowało się w dzielnicy Warpie, a „małe getto” na Kamionce. 1 sierpnia 1943 r. Niemcy rozpoczęli likwidację getta, ale napotkali na nieoczekiwany opór, który trwał do 3 sierpnia. Grupa młodych działaczy pod przywództwem Józefa i Bolesława Kożuchów (z organizacji Hanoar Hacijoni) oraz Frumki Płotnickiej i Cwi Brandesa (z Żydowskiej Organizacji Bojowej) przeciwstawiła się okupantowi, prowadząc walkę z bunkrów. Wydarzenie to przeszło do historii jako powstanie w getcie będzińsko-sosnowieckim. Do dziś stanowi ono przykład bohaterstwa i walki do samego końca nawet w obliczu pewnej zagłady.

Opis fotografii: MB/534/H – nadpalony fragment tory, prawdopodobnie pochodzący ze spalonej synagogi w Będzinie, k. XIX w. Zbiory Muzeum Zagłębia w Będzinie.