Dziś mija 162. rocznica bitwy o Sosnowiec, stoczonej w ramach powstania styczniowego.
5 lutego 1863 r. Apolinary Kurowski, mianowany naczelnikiem wojennym województwa krakowskiego, zarządził wymarsz z obozu powstańczego pod Ojcowem w kierunku Olkusza, a następnie do Maczek.
6 lutego, wykorzystując brak regularnych oddziałów rosyjskich, Kurowski zarządził nocny atak na Sosnowice. Przy dworcu kolejowym tej nadgranicznej miejscowości znajdowała się bowiem komora celna, obsadzona jedynie przez oddział straży granicznej.
Kurowski posiadał wówczas ok. 250 ludzi. Zostali oni przetransportowani pociągiem do Sielca. Następnie piechota przystąpiła do szturmu na budynki dworca i komory celnej, a kawalerię skierowano do odcięcia drogi ucieczki Rosjanom. Mimo to, części pograniczników udało się przekroczyć granicę z Prusami lub wycofać się do Modrzejowa. Jednak ze względu na znaczną przewagę liczebną powstańców, 7 lutego tamtejszy oddział straży granicznej także zdecydował się na przejście do Prus. Zwycięstwo oddziału Kurowskiego było więc zupełne: wyzwolono cały region nadgraniczny, zdobyto broń, konie oraz 97 tys. rubli w gotówce.
Sukces powstańców został upamiętniony już w 1863 r. w wierszu „Sosnowce” Władysława Ludwika Anczyca. Obecnie na fasadzie dworca w Sosnowcu znajduje się także tablica upamiętniająca powstańców.
Ilustracja: Tablica upamiętniająca bitwę o Sosnowiec, fot. Sławomir Kałuża
