Arbaleta jest to nietypowa kusza przystosowana do miotania kul kamiennych lub ołowianych, w odróżnieniu od tej tradycyjnej, w której stosowano bełty.

Arbaleta znajdująca się w zbiorach Muzeum Zagłębia w Będzinie pochodzi z XVI wieku i służyła najczęściej do polowań, a także do zawodów strzeleckich. Kusza jako broń miotająca powstała przez zaopatrzenie łuku w drewniane lub stalowe łoże (w tym wypadku drewniane).

Posiada ona łuk stalowy mocowany do łoża za pomocą klina stalowego zakończonego rączką w kształcie muszli. Cięciwa wykonana jest z konopnego sznura. Kolba z drewna orzechowego wykładana kością grawerowaną w herb, portrety i motywy roślinne. Na łożu wybita punca z wiewiórką, łączona z miecznikiem Peterem Lobach z Solingen, ok. 1600 roku.

W 1991 roku arbaleta poddana została konserwacji przez H. Ciosińskiego.
Polegała ona na rekonstrukcji cięciwy, dorobieniu części do zamka, dźwigni spustowej, celownika i osłony spustu oraz uzupełnieniu ubytków kolby.