Dom modlitwy "Mizrachi"

Zdjęcia przedstawiają Dom Modlitwy "Mizrachi" przed renowacją (2007r.)

Dom Modlitwy, założony został najprawdopodobniej w okresie I wojny światowej lub po jej zakończeniu z inicjatywy syna bogatego kupca Chila Wienera w jego kamienicy potocznie nazywanej „Małym Będzinem”. Nazwa sali modlitewnej pochodzi od będzińskiej organizacji „Mizrachi” (z hebr. wschodni) – będącej ortodoksyjnym odłamem syjonizmu.

W roku 1925, dom modlitwy stał się jednym z miejsc, w którym spotkali się na okręgowym kongresie syjoniści z ówczesnego województwa kieleckiego i krakowskiego. Był on wykorzystywany również przez przedstawicieli innych żydowskich organizacji syjonistycznych.

Bogate polichromie wykonane zostały około roku 1920, i nawiązywały do ruchu syjonistycznego. Ukazują one miejsca i symbole szczególnie ważne dla judaizmu, wśród nich m.in. „Grób Absaloma”, „Grób Racheli”, balsaminkę, świecę hawdalową oraz menorę. Na kolebkowym stropie znajdują się malowidła przedstawiające dwanaście plemion Izraela.

Dom Modlitwy „Mizrachi” jest jednym z siedmiu w Polsce w którym zachowały się wizerunki prawie wszystkich znaków zodiaku. Na ścianie wschodniej  znajduje się miejsce po Aron ha Kodesz. Tuż za ścianą zaś ulokowana była Mykwa (łaźnia rytualna), której pozostałości są do dzisiaj.

Dom Modlitwy, po II wojnie światowej wykorzystywany był jako piwnica do przechowywania węgla. Dopiero w 2004 roku „Mizrachi” ponownie została „odkryta” a renowacja polichromii przeprowadzona w latach 2010 – 2011 przywróciła blask wnętrzu. Od kwietnia 2012 roku Dom Modlitwy „Mizrachi” jest obiektem Muzeum Zagłębia w Będzinie.