Sekretera to mebel znany od XVII w. Popularność zdobył w okresie baroku, był także używany w późniejszych okresach w różnych odmianach stylowych.

Powstał prawdopodobnie na terenie Francji. Jego nazwa, pochodząca od słowa secrétaire mówi o zastosowaniu – mebel określany tym mianem przeznaczony był do pisania. Miał konstrukcję skrzyniową, składającą się z podstawy w formie szafki z drzwiczkami lub komody o trzech szufladach oraz z nadstawy - górnej części z drzwiczkami poniżej których znajdował się piórnik – skrzynia zawierająca liczne przegrody. To właśnie w ich wnętrzu często umieszczano różnego rodzaju skrytki do przechowywania tajemnic – zwykle służyły jako schowek na osobistą korespondencję lub kosztowności. Centralną częścią mebla jest pionowo lub skośnie zamykana pokrywa pełniąca funkcję blatu do pisania. Powierzchnie mebla bogato zdobiono inkrustacją lub intarsją. Sekretery początkowo były przedmiotem luksusowym obecnym na dworach, stopniowo upowszechniły się i trafiły do salonów mieszczańskich.
W Sali Złotej Pałacu Mieroszewskich można podziwiać egzemplarz tego niezwykłego mebla pochodzący z połowy XVIII wieku.