Czcionka
Kontrast
Antoni Boratyński - wybitny grafik, malarz, ilustrator. Gdyby żył dziś, świętowałby urodziny po raz dziewięćdziesiąty. Przyszedł na świat 16 kwietnia 1930 r. w Garwolinie. W latach 1950 - 1951 studiował na warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych, następnie w latach 1951 - 1956 kontynuował naukę w Budapeszcie - Węgierska Akademia Sztuki (Magyar Képzőművészeti Főiskola) - gdzie obronił dyplom na Wydziale Grafiki w pracowni György’a Konecznego.
Ludność wyznania mojżeszowego pojawiła się na obszarze dzisiejszego Zagłębia Dąbrowskiego prawdopodobnie już w XIII w. W Będzinie mieszkali od początku istnienia miasta. Jednak pierwsza wzmianka pisemna o Żydach w Będzinie pochodzi dopiero z XVI wieku - lustracja królewska z 1564 r. wymienia żydowskiego dzierżawcę szynku.
- Kto widział naszyjnik jako ostatni? – zapytała Róża.
Była pewna, że postawienie tego pytania jest niezbędne do kontynuowania poszukiwań.
Na przełomie zimy i wiosny 2014 roku prowadzono prace remontowe przy fundamentach kościoła Św. Trójcy na Górze Zamkowej w Będzinie.
Dziękujemy bardzo wszystkim miłośnikom i kontynuatorom wielkanocnych tradycji, którzy zechcieli podzielić się z nami efektami pracy twórczej i uwiecznili wykonane przez siebie pisanki.
Ze świętami wielkanocnymi wiąże się wiele zwyczajów. Niektóre z nich są bardzo stare i wywodzą się z odległych czasów, inne powstały niedawno, jako przekształcenie lub adaptacja tradycji. Pewne zwyczaje są niezwykle popularne i kultywujemy je wszyscy, istnieją także niemal zapomniane albo popularne jedynie w lokalnych społecznościach.
Kaj się ta było Józce mierzyć z Jagusią! Pokazywała swoje, w piórkach żytnich i cebulowych gotowane, żółciuchne, białymi figlasami ukraszone i tak galante, jak mało która by potrafiła, ale ujrzawszy Jagusine, gębę ozwarła z podziwu i markotność ją chyciła. Jakże, to aż mieniło się w oczach, czerwone były, żółte, fiołkowe i jak lnowe kwiatuszki niebieskie, a widać było na nich takie rzeczy, że prosto nie do uwierzenia: koguty piejące na płocie, gąski …
Opis pisanek wielkanocnych, Władysław Stanisław Reymont „Chłopi”, Tom III, Wiosna, s.379, Wydawnictwo GREG, Kraków 2013
W pałacu panowało wielkie poruszenie. Nie było w tym nic dziwnego – wszak wkrótce miał się odbyć wielki bal, no i oczywiście zaręczyny.
Stara mądrość ludowa twierdzi, że wystarczy łyżka dziegciu aby zepsuć smak całej beczki miodu.
Spójrzcie, proszę, oto ostroga. Każdy, kto choć raz w życiu siedział na koniu i usiłował skłonić go do ruszenia z miejsca, wie, że znacznie prościej jest motywować zwierzę do zwiększonego wysiłku naciskiem mięśni własnych łydek, niż tzw. palcatem (sztywny, skórzany bacik).
